Mesir macunu, şifalı otlardan ve 41 çeşit baharattan yapılan bir macun türüdür. İlk kez, Yavuz Sultan Selim'in eşi Ayşe Hafsa Sultan hastalandığında, dönemin ünlü ve başarılı hekimi Merkez Efendi tarafından hazırlanmıştır. Merkez Efendi, asıl adıyla Musa bin Musluhiddin, Manisa bimarhanesinin (akıl hastanesinin) ilk başhekimiydi. Merkez Efendi, Manisa'ya gelmeden önce Denizli'de yaşamış ve 41 şifalı bitkiden yaptığı macunu hastalara ilaç olarak vermiştir. Manisa'ya geldiğinde ise bu uygulamaya devam etmiştir. Başlangıçta para ile satılan mesir macunu, zamanla halkın yoğun ilgisi üzerine ücretsiz dağıtılmaya başlanmış ve tarifi dilden dile yayılmıştır.

Mesir macununun genel özelliği şifalı olmasıdır. Hoş kokusu ve lezzeti de dikkat çekicidir. Mesir macunu:

Manisa'da her yıl 15 Nisan'da mesir şenlikleri düzenlenir. Şenlikler başlamadan önce Sultan Camii'nde kazanlar içinde macunlar kaynatılır. Halk oyunları oynanır ve Merkez Efendi'nin Hafsa Sultan'ı mesir macunu ile iyileştirdiği canlandırılır. Manisa Sultan Camii'nden halka mesir macunu dağıtılır.

Mesir macununun içeriğinde bulunan bitkiler şunlardır:

Mesir macununun yapımında kullanılan asıl baharatlar doğada bulunmadığından, mevcut baharatlar kullanılarak yapımına devam edilmektedir. Geniş halk kitlesinin inanışına göre, mesir macunu yiyen kişiyi zehirli hayvanların sokmayacağına inanılır. Çocuğu olmayanların mesir macunu yemesi halinde çocuk sahibi olacağı, Nevruz gününde ağır hasta olanların iyileşeceği, evlenecek çağda olan kızların o yıl mesir macunu yediklerinde evleneceğine inanılır. Ayrıca, çocuk hastalıklarında da faydalı olduğu söylenir.